اولین کنسرت بنیامین بهادری در سال 93 برگزار شد

بنیامین بهادری سال 92 را با انواع و اقسام اتفاقات خوب و بد سپری کرده بود. از خبر جنجالی اتمام همکاری با تهیه‌کننده قبلی آثارش تا سانحه‌ای که دل خیلی‌ها را به درد آورد و نهایتاً انتشار بی‌سروصدای آلبوم 93. سومین اثر بنیامین در یکی از روزهای اسفندماه سال گذشته حتی بدون اطلاع اهالی رسانه در بازار عرضه شده بود. اینها بخشی از داستان‌هایی است که آقای «عشق» در سال گذشته از سر گذرانده بود و در روز هشتم اردیبهشت‌ماه و در شب تولد دخترش، برگ جدیدی از قصه فعالیت هنری خود را ورق زد. گزارش اختصاصی سایت «موسیقی ما» از سانس دوم این برنامه در ادامه پیش روی شما قرار دارد. این قصه را تا پایان بخوانید:

• * 554 روز

554 روز از آخرین کنسرت برای خواننده‌ای که طرفداران زیادی دارد و آلبوم‌هایش اقبال جهانی داشته‌اند، فاصله بسیار زیادی است. اما بنیامین پس از این روزهای طولانی مجدداً در تهران روی صحنه رفت. آخرین کنسرت او در تهران به 11 آبان سال 91 بازمی‌گردد. او در آن برنامه رسماً اعلام کرد که تا انتشار آلبوم سوم با مخاطبان تهرانی خود دیدار نمی‌کند. در سوی دیگر این ماجرا مخاطبانی بودند که در فضای نمایشگاه و در جمع‌های چندنفری مشغول صحبت‌های متفاوتی بودند. نکته مشترک اغلب این صحبت‌ها توقع همیشگی مخاطبان از بنیامین و نگاه مثبتی که به این کنسرت دارند بود. توقع یک شب پُرهیجان و انرژیک.

• * استیج سوال‌برانگیز

در ابتدای ورود به سالن تقریباً همه از یکدیگر می‌پرسیدند که جریان این پرده سفید بزرگ که کل استیج را پوشانده چیست؟ این سوال بزرگ‌ترها با جواب‌هایی از سوی کودکان همراه می‌شد. زیرا چند کودک بازیگوش به دور از چشم نیروهای حراست، گوشه این پرده را کنار زده و دیدند که آنجا چه خبر است! با سولوی گیتار الکتریک و ترومپت، نورهای سالن گرفته و نور استیج روشن شد. قطعه پُرانرژی «هفته عشق» با آن ترانه مثبتی که دارد، آغازگر برنامه بود. پرده‌ها کنار رفتند و این بار بیش از استیج و دکور زیبای آن، چهره متفاوت بنیامین جلب‌توجه کرد. از سال 84 که نام این خواننده بر سر زبان‌ها افتاد، کسی او را با این سیما ندیده بود. او موهای همیشه بلند و محاسن خود را کوتاه کرده و با یک کت‌وشلوار و پیراهن مشکی کنسرت را آغاز کرد و از کوله عشق و هوایی شدن دلش خواند.

• * بغض و حلقه

استیج این کنسرت، طرحی شبیه دو تپه سرسبز را داشت که در میان آنها رودخانه خروشانی در جریان بود. LED آبی‌رنگ با طرح رودخانه و گل‌های بهاری و پوشش کاملاً سبز استیج باعث شد تا بتوان طراحی یک دکور جذاب با انرژی مثبت بسیار را در این کنسرت پاپ دید. بنیامین پس از اجرای قطعه اول، یک خوشامدگویی مختصر داشت و بلافاصله به سراغ قطعه «قهوه» از آلبوم 93 رفت. سپس «عاشق شدم» را با تنظیمی متفاوت و همراهی ویولن «نیما وارسته» خواند و با «صدای قلب تو» هیجان سالن را بالاتر برد. کم‌کم اسم و درخواست اجرای قطعات اسلو از گوشه و کنار سالن شنیده می‌شد و وقتش بود که کمی رنگ عاشقانه بر طعم ریتم غلبه کند. به همین دلیل بنیامین گفت:«اگر موافق باشید یک مقدار جو را آرام‌تر و عاشقانه‌تر کنیم. البته همه ترانه‌ها عاشقانه هستند ولی این قطعات حس و حال دیگری دارند.» در هنگام اجرای قطعه «جادوگر گیسو»، کلیپی بر روی LEDها نقش بست که تصاویر بافته شدن موهای یک دختر کوچک را نمایش می‌داد. همه با شور و هیجان خاصی اسم «بارانا» دختر 2ساله بنیامین را صدا می‌زدند. در سکانس پایانی این کلیپ، وقتی فقط بخشی از چهره «بارانا» نمایش داده شد، شدت تشویق‌ها سالن را تا مرز انفجار پیش برد.

سپس اعضای ارکستر به سراغ نواختن ملودی «یه خونه» رفتند. قصه‌ای که اولین بار در شب یلدای 92 روایت شد و هیچ‌کس جز شنیدن این قصه در آن زمان کار دیگری نتوانست انجام دهد. «یه خونه که اندازه دستامونه…» زوم شدن یکی از دوربین‌های سالن روی حلقه بنیامین و زوم شدن دوربین دیگر روی چشمان اشک‌آلود او و بغضی که در صدایش بود، کار را تمام کرد. بغض خیلی‌ها ترکید و با هر قطره اشکی که از چشمان‌شان جاری می‌شد، بخشی از تراژدی تلخ «آقای عشق» را دوره کردند. پس از اتمام این قطعه، تمامی حاضرین برای لحظاتی و به صورت ممتد بنیامین را تشویق کردند. مردم چهره‌های خود را به سرعت پاک می‌کردند و یک‌به‌یک می‌ایستادند. چون می‌خواستند که با خواننده محبوب‌شان از عشق و بهار سخن بگویند که امید را به ارمغان می‌آورد. بنیامین در حالی که دست چپ را در جیب شلوار گذاشته بود، با تحیر خاص و عجیبی این صحنه را نظاره کرد و گفت: «بیرون از اینجا خیلی‌ها فکر می‌کنند ما برای غم و غصه به این سالن آمده‌ایم اما من اصلاً چنین برنامه‌ای ندارم.»

• * انرژی و احساس برای حل یک معادله!

سوت زدن بنیامین در بین قطعه «فقط شبیه خودتی»، درآوردن ناگهانی کت هنگام اجرای «آی تو» و یک قطعه بی‌کلام باز هم همه را سر کیف آورد. او پیش از اجرای این قطعه بی‌کلام توسط اعضای ارکستر و خروج از استیج گفت: «دوستان من برای شما سورپرایزی را آماده کرده‌اند که در سانس قبل کل سالن را به هوا برد و ببینم الان شما چه می‌کنید!» او پس از اینکه «مدار» را خواند، چند قطعه خاطره‌انگیز و عاشقانه خود را به صورت ریمیکس اجرا کرد. جذاب‌ترین بخش این ریمیکس برای قطعه «پرسه» بود که شعر ساده‌ای داشت. حاضرین علاوه بر همخوانی، با نور موبایل‌ها حس پر از عشق عجیبی را در سالن به وجود آوردند. بنیامین هم مانند تمام اجراهایش در حین اجرای ترانه «من امشب می‌میرم» و پرسه، شمعی را در دست گرفت. در آخر هم «عشق داغ من»، «بی‌اعتنا» و «عشق احساسه» آنقدر ریتمیک بودند که تمام حاضرین را به وجد بیاورند. او ترانه «عشق احساسه» را برای دومین بار اجرا کرد و نهایتاً یک پایان شاد را برای قصه امشب خود رقم زد.

• * حاشیه‌نگاری:

* «مهتاب کرامتی»، «شیلا خداداد»، «یاحا کاشانی»، «محمد موسوی»، «سعید معروف»، «مهدی مهدوی»، «امیر غفور» و… (از بازیکنان تیم ملی والیبال ایران) از جمله مهمانان ویژه کنسرت بودند.

* بنیامین در هنگام معرفی «پیام صالحی» و «شراره فرنژاد» از اعضای اصلی گروه «آریان» گفت: «آریان را هنوز دوست دارید؟ موافق هستید که خودشان یک آلبوم بترکان دیگر تولید کنند؟» که این حرف او واکنشی غیرمستقیم بود به ماجراهای اخیر گروه آریان و احتمال جدایی آنها از مدیر برنامه‌هایشان که مدیر برنامه‌های سابق بنیامین هم بوده.

* نیما وارسته (کیبورد و ویلن)، آرش سعیدی (گیتار بیس)، علیرضا میرآقا (ترومپت و پرکاشن)، آلن بارسخیان (گیتار الکتریک)، محمد موجرلو (گیتار آکوستیک و بَک‌وکال) و «استیو آوانسیان» (درامز) اعضای گروه «بنیامین موزیک» به رهبری «علی منصوری» (کیبورد) را تسکیل می‌دادند.

در ادامه می‌توانید عکس‌های از نگاه دوربین امیر خامنه از این اجرا را ببینید.
(برای دیدن عکس در سایز اصلی روش کلیک کنید)